(ห้องที่ 34) ฝ่ายทศกัณฐ์ตั้งแต่ได้นางสีดามาไว้ในสวนอุทยานก็มีความหลงใหลใฝ่ฝันถึงนางจน มิได้คิดถึงนางมณโฑและฝูงสรางค์นางใน แต่ทุกครั้งที่ทศกัณฐ์ไปเยี่ยมเยียนพูดจาเกี้ยวพาราสีให้นางสีดาตัดอกตัดใจ จากพระรามว่าป่านนี้คงตายกลางป่าขณะไปตามกวางทองแล้ว นางสีดามีแต่ด่าว่าไม่สนใจใยดีทศกัณฐ์ ก่อนกลับทศกัณฐ์กล่าวกับนางยักษ์ที่ให้เฝ้านางสีดาว่า ทำไมถึงไม่ว่ากล่าวนางสีดาให้รู้จักโอนอ่อนบ้างต่อไปถ้าเป็นเช่นนี้ ก็จะลงโทษถึงประหารชีวิต แล้วทศกัณฐ์ก็ขึ้นรถจากสวนแก้วอุทยาน กลับเข้าไปในพระราชวังของตน
ฝ่าย นางยักษ์จึงแค้นเคืองนางสีดาและเข้าไปหานางแล้วรำพันว่า ทศกัณฐ์รักนางดังดวงใจ ทำไมจึงไม่โอนอ่อนผ่อนผันบ้าง แต่กลับด่าว่าด้วยประการต่างๆซึ่งเป็นเหตุให้นางยักษ์ที่เฝ้านางสีดาอาจพลอย ถูกฆ่าตายไปด้วย นางสีดาคิดแค้นทศกัณฐ์และถ้อยคำของนางกำนัลจึงตัดสินใจจะผูกคอตาย โดยแกล้งทำเป็นเข้าที่บรรทมรอจนพวกนางยักษ์หลับใหลไป นางจึงออกมาที่ต้นโศกใหญ่ รำพันถึงพระรามและขอฝากพระราม พระลักษณ์ไว้กับเทพยดาทุกสถาน ครั้นแล้วนางสีดาก็น้าวกิ่งโศกลงมา แล้วหน่วงตัวขึ้นไปบนกิ่งโศกหมายจะผูกคอตาย
ฝ่ายหนุมานซึ่งแอบดูอยู่ จึงรีบโจนลงไปแก้ผ้าภูษาทรงที่ผูกคอนางสีดาออก แล้วหย่อนลงมายังพื้นดินเห็นนางยังไม่ตายก็ดีใจ ลงกราบอยู่หน้านางสีดา นางสีดาแปลกใจจึงไต่ถามว่าเหตุใดจึงมาขัดขวาง หนุมานจึงทูลว่า ตนเองคือทหารของพระราม บัดนี้พระรามได้เสด็จยกพลมารบยักษ์ในภายหลัง ในชั้นนี้ พระรามได้สั่งให้ตนมาส่งข่าวถึงนางสีดาว่า พระองค์กับพระลักษณ์ยังโศกเศร้าและระลึกถึงนางอยู่เสมอ แล้วหนุมานก็ถวายแหวนและผ้าสไบ บอกว่าของทั้งสองสิ่งนี้ พระรามให้เอามาถวาย พร้อมแจ้งเรื่องเมื่อครั้งยกมหาธนูโมลีที่ในมิถิลา นางสีดาจึงสิ้นความสงสัย
หนุ มานจึงขอเชิญนางสีดาให้ขึ้นนั่งบนมือของตนเพื่อจะนำไปเฝ้าพระราม และถ้าพวกยักษ์ตามทันก็จะฆ่าให้ตายหมด นางสีดาตอบว่า นางจะไปกับหนุมานไม่ได้ เพราะอาจจะเป็นเรื่องยักษ์พามาลิงพาไป คนทั้งหลายอาจตำหนิได้ และแม้พระรามเองก็อาจระแวงสงสัย ดังนั้นหนุมานจึงขอให้นางสีดาอยู่คอยท่าพระราม พระลักษณ์ส่วนตนขอลาไปก่อนเพื่อไปแจ้งให้พระรามทราบ
(ห้องที่ 35) เมื่อหนุมานลานางสีดาออกมาข้างนอกแล้วก็คิดอยากลองฤทธิ์พวกยักษ์ดูให้รู้ กำลังของพวกยักษ์ เพื่อว่าสงครามภายหน้าจะเบาใจ ว่าแล้วหนุมานก็เที่ยวหักต้นไม้ทำลายข้าวของเป็นการใหญ่ ตลอดจนฆ่าพวกยักษ์ตายย่อยยับทับกัน ที่เหลือตายก็ไปรีบไปทูลสหัสกุมารซึ่งเป็นบุตรทศกัณฐ์ เมื่อทราบเรื่องจึงรีบขึ้นรถมาดู แล้วบอกหนุมานว่าจะจับตัวไปถวายให้ทศกัณฐ์ เกิดการสู้รบระหว่างหนุมานกับสหัสกุมาร ผลปรากฎว่า หนุมานฆ่าพวกยักษ์ทั้งหลายและสหัสกุมารจำนวนพันองค์ตายหมด ที่เหลือก็หนีมาทูลทศกัณฐ์ ทศกัณฐ์จึงสั่งให้อินทรชิตไปฆ่าลิง หรือ ถ้าจับเป็นได้ก็ให้จับมา อินทรชิตออกไปสู้รบกับหนุมานแล้วแผลงศรนาคบาศซึ่งศรกลับกลายเป็นนาคจำนวนมาก มายมาพันตัวหนุมาน
(ห้องที่ 36) ฝ่ายหนุมานรู้ว่าหากตนสะบัด นาคก็จะขาดได้โดยง่ายแต่อยากรู้ว่าพวกยักษ์จะทำอย่างไรกับตนจึงแกล้งนอนนิ่ง เสีย อินทรชิตจึงนำหนุมานมาเข้าเฝ้าทศกัณฐ์ ทศกัณฐ์สั่งให้ประหารชีวิต ทว่าทำอย่างไรหนุมานก็ไม่ตาย หนุมานจึงออกอุบายว่าให้เผาตนเองถึงจะตาย ทศกัณฐ์หลงเชื่อทำตาม เมื่อไฟติดหนุมานก็วิ่งทั่วกรุงลง ไฟไหม้เผาเมืองจนวอดวาย หนุมานกระโดดลงน้ำเพื่อดับไฟ แต่ไฟที่หางยังไม่ดับจึงกลับไปหาพระนารทฤาษี พระนารถฤาษีจึงแนะนำให้ใช้น้ำบ่อน้อยดับไฟ หนุมานคิดได้ด้วยปัญญาจึงเอาหางอมใส่ในปากและอัดลมในช่องจมูกแล้วไฟนั้นก็ ดับ สาเหตุเนื่องมาจากไฟที่ทศกัณฐ์ใช้จุดนั้นมิใช่ไฟธรรมดา แต่เป็นไฟที่จุดด้วยหอกแก้วสุรกานต์ถือเป็นไฟอาถรรพ์
ครั้นแล้วหนุ มานก็กราบลาพระนารถฤาษีเหาะกลับไปยังเขาเหมติรัน เล่าเรื่องทั้งหมดให้องคตและชมพูพานฟัง รุ่งเช้าทั้งกองทัพลิงจึงลาพญาสัมพาทีเพื่อกลับไปเฝ้าพระราม ณ เขาคันมาทน์ต่อไป
(ห้องที่ 37) กล่าวถึงทศกัณฐ์ขณะนั้นได้พานางมณโฑขึ้นบุษบกแก้วและนำบรรดาญาติวงศ์ หนีไฟไปอยู่บนยอดเขาสัตนา ไฟไหม้กรุงลงกาวอดวาย ลงกาเป็นเมืองที่เทวดาชั้นพรหมสร้างให้พระอัยกา (ปู่) ของทศกัณฐ์ ซึ่งสวยงามดั่งเมืองพระอินทร์
(ห้องที่ 38) ทศกัณฐ์จึงอันเชิญฝูงเทวดาให้มาช่วยสร้างเมืองให้ใหม่ ให้งดงามดังเดิม เมื่อสร้างเสร็จแล้ว ฝ่ายทศกัณฐ์ก็พาบรรดามเหสีและบริวารทั้งหมดกลับสู่กรุงลงกาใหม่
(ห้อง ที่ 39) เมื่อคณะของหนุมานกลับมายังเขาคันทมาทน์ จึงพากันมาเฝ้าพระรามแล้วทูลให้ทราบว่าทางไปยังลงกานั้นกันดารต้องข้ามเขา ลำเนาป่า จนท้ายสุดเรื่องเผากรุงลงกา พระรามทรงกริ้วมากที่หนุมานทำเกินคำสั่งอาจทำให้พวกยักษ์โกรธและอาจคิดฆ่า นางสีดาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่สุครีพและเหล่าพญาวานรอื่นขอประทานให้งดโทษไว้ก่อนเพราะสงครามเบื้องหน้า ยังมี หนุมานรู้สึกน้อยใจเนื่องจากตนทำไปด้วยความจงรักภักดี
**ตอนต่อไป ทศกัณฐ์ขับไล่พิเภก**
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น