ตอนที่ 22 องคตสื่อสาร

พระรามจึงปรึกษากับพิเภกว่าควรไปพัก ตั้งกองทัพที่ใด พิเภกแนะนำว่าควรไปตั้งฐานทัพที่เขามรกตซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงลงกา แต่ที่นั่นมียักษ์กุมภาสูรเป็นผู้ดูแลรักษา ควรให้ทหารผู้มีฤทธิ์ไปฆ่ากุมภาสูรเสียก่อน พระรามจึงให้หนุมานไปจัดการจนสำเร็จแล้วจึงเคลื่อนทัพไปยังเขา มรตก เมื่อเห็นพระรามพอพระทัยเป็นอย่างมาก

(ห้องที่ 50) แล้วพระรามจึงสั่งองคตวานรลิ้นทองผู้เป็นบุตรพญาพาลีเป็นราชทูตถือสาส์นไป เข้าเฝ้าทศกัณฐ์ เมื่อองคตไปถึงประตูเมืองก็ตะโกนให้ยักษ์เฝ้าประตูมาเปิดประตูพร้อมกับนิมิต กายใหญ่โตบดบังพระอาทิตย์ทำให้กรุงลงกามืดมน ยักษ์ประตูเมืองไปรายงานทศกัณฐ์ ครั้นจะเปิดประตูให้ก็อับอายเพราะองคตเป็นลูกของนางมณโฑมเหสีของตนนั่นเอง จึงให้นางมณโฑมาจัดการ นางมณโฑจึงจัดสาวสรรค์กำนัลเอาขนมนมเนยออกมาต้องรับแต่ไม่เปิดประตูเมือง องคตไล่ตะเพิดโกรธมากที่ไม่ยอมเปิดประตูเมืองจึงถีบประตูด้วยเท้าซ้ายจนพัง แล้วบุกเข้าท้องพระโรงแล้วขดหางเป็นวงต่างตั่งนั่งสูงเสมอทศกัณฐ์ไม่ยอมไหว้ แล้วอ่านสารจากพระราม ความว่า ถ้าทศกัณฐ์ยอมคืนนางสีดาสงครามจะไม่เกิด สันติสุขจะยังคงมีอยู่ถ้วนหน้า



ขอสรุปการเจรจาระหว่างทศกัณฐ์กับองคต มาดังนี้

*ทศกัณฐ์ว่า* นา งมณโฑนั้นเป็นแม่ขององคต ส่วนพ่อขององคตถูกพระรามฆ่าตาย ส่วนนาง สีดานั้น ไม่มีผู้ใดไปลักเอานางมา และไม่ช้าไม่นานมานี้ได้มีลิงตัวหนึ่งบอกว่าชื่อหนุมานมารบกับอินทรชิตแล้ว ถูกจับได้ จึงแจ้งว่าตนเป็นทูต จึงได้ประจานแล้วปล่อยไป

*องคตว่า* หนุมานนั้นเป็นทหารของพระรามได้ฆ่าลูกของทศกัณฐ์ตายทั้งพันและทหารยักษ์ก็ ตายเกลื่อนกลาดส่วนการที่ยอมให้อินทรชิตจับตัวนั้นก็เป็นอุบายเพื่อต้องการ เผาเมืองลงกา

*ทศกัณฐ์ว่า* อันนางสีดานี้ลูกผัวไม่มี ตนเองไปเที่ยวป่าพบเข้าก็ร้องไห้ติดตามสงสารจึงพามาด้วยและที่ว่าจะขอให้ส่ง นางสีดาคืนให้พระรามนั้นขอยืนยันว่าจะไม่ส่งคืนเป็นอันขาด ส่วนพระรามพระลักษณ์ก็ยากจนคบได้แต่พวกลิง ซึ่งเห็นมีเก่งเพียงตัวสองตัว คือหนุมานและองคต ส่วนทหารยักษ์เมืองลงกาที่มีฝีมือมีจำนวนมากมาย พวกลิงที่จะมารบกับยักษ์เห็นจะตายหมด

*องคตว่า* อันทหารที่มีฝึมือของพระรามนั้นมีมากเพราะเทวดาที่มีฤทธิ์ได้จุติจากวิมานมา เป็นบริวารของพระราม ส่วนพวกพลทหารก็มีฤทธิ์มาก ขออย่าได้ดูหมิ่นพระราม

*ทศกัณฐ์ว่า* อันศรพระรามที่ว่ามีฤทธิ์มากมายได้ฆ่าทูต ขร ตรีเศียร กากนา และสวาหุนั้นล้วนเป็นยักษ์บ้านนอก ส่วนชาวลงกานั้นเชี่ยวชาญชำนาญรบ ส่วนพระรามพระลักษณ์ต้องหนีมาอยู่ป่าเขาลวงได้แต่พวกลิง ถ้ามีอานุภาพจริงควรกลับไปชิงชัยกับพระพรตก่อน และเมื่อได้ครองเมืองแล้วจึงมารบกับยักษ์

*องคตว่า* ทูต ขร ตรีเศียร มารีศ กากนานั้นล้วนเป็นน้อง น้า และยายของทศกัณฐ์จะว่าเป็นยักษ์ชนบทได้อย่างไร ส่วนพระพรตผู้น้องพระรามให้ครองเมืองเนื่องจากพระรามต้องการรักษาสัตย์ของ ท้าวทศรถผู้เป็นบิดา

*ทศกัณฐ์ว่า* พระรามเป็นผู้ฆ่าพาลี สุครีพผู้เป็นน้องอยากได้สมบัติของพี่ชาย ฝ่ายองคตผู้เป็นบุตรของพาลีก็ไม่รู้จักคุณบิดากลับไปยกย่องพระรามเป็นพระ นารายณ์อวตาร

*องคตว่า* พระรามมิได้มีเจตนาฆ่าพาลีแต่พาลีต้องดายด้วยศรพระรามเนื่องจากได้ผิดสัตย์ที่ประกาศไว้เรื่องเอานางดารามาเป็นเมียของตนเอง

แล้วองคตก็กล่าวต่อไปว่า

เมื่อบิดากูยังอยู่นั้น
จับได้กุมภัณฑ์ตนหนึ่งไป
มันนั้นสิบเศียรสิบหน้า
กายาเหมือนเอ็งยังจำได้
ผูกมัดทรมานประจานไว้
ให้กูลากเล่นต่างปู
หากว่าเอาข้าวเดนกำนัล
ให้กินวันละปั้นจึงรอดอยู่
เอ็งอย่าจองหองสู่รู้
ต่อสู้ด้วยองค์พระกาฬ

ทศ กัณฐ์กริ้วมากจึงสั่งอำมาตย์สี่นายช่วยกันจับองคตมาตัดศีรษะเสียบประจานไว้ ที่หน้าประตูวัง แต่กลับถูกองคตฆ่าตายหมด แล้วองคตจึงกลับสู่ที่ตั้งทัพของพระรามเพื่อทูลบอกว่า ทศกัณฐ์ไม่ยอมคืนนางสีดาและพร้อมประกาศสงครามอย่างแน่นอน

**ตอนต่อไป สุครีพหักฉัตร ศึกไมยราพ**